سازمان چابک، چگونه سازمانی است؟

برای اجرای بهتر اهداف استراتژیک ، با افزایش سرعت کسب و کار و همکاری بین تیم می توان بیشتر پاسخگوی تغییرات بازار و خواسته های تجاری بود.

برای موفقیت در این نوع محیط‌ها ضمن کنترل فشار رشد درآمد پایدار، سازمان‌ها و کسب و کارها باید رویکرد چابک‌تری را برای توانمندسازی رهبران، مدیران و کارمندان منابع انسانی اعمال کنند.

«مک کینزی» که رهبری موفق در توسعه کسب و کار است چابکی سازمان را این‌گونه تعریف می‌کند: «توانایی یک سازمان برای تجدید خود، سازگاری، تغییر سریع و موفقیت در یک محیط با تغییرات متغیر، آشفته و مبهم.»

هر چه شرکتی انعطاف‌پذیرتر باشد و هر چه سریع‌تر بتواند خود را با تغییرات اجتناب‌ناپذیر صنعت سازگار کند، آمادگی بیشتری برای کسب سهم بازار، بهبود کارایی سازمان و افزایش رضایت و وفاداری مشتری خواهد داشت.
هسته اصلی چابکی سازمانی در مورد نحوه واکنش یک شرکت در برابر تغییرات است. "مک کینزی" معتقد است دو مؤلفه مهم، چابکی را برجسته می‌کنند:

1. سرعت

2. ثبات

این دو مؤلفه پایه های اصلی برای چابکی سازمان هستند که به یک سکوی پرشی برای شرکت تبدیل می‌شوند. یک مؤلفه که تغییر نمی‌کند در حالی که مجموعه‌ای از عوامل دیگر به‌طور مداوم تغییر می‌کنند.
فراموش نکنیم که در دنیای پر سرعت و متغیری زندگی می‌کنیم پس سطح تغییر و ابهامی که در مشاغل به وجود می‌آیند برای موفقیت در هر کسب و کاری نیاز به چابکی سازمان ضروری است.

طی یک تحقیقات گسترده صاحبان مشاغل عنوان کرده‌اند چابکی برای ارائه محصولات و پیشی گرفتن از رقبا موردنیاز است؛ اما متأسفانه بسیاری از صاحبان مشاغل نیز عنوان کرده‌اند که در سازمان کسب و کاری خود از چابکی استفاده نکرده‌اند. این در حالی است که وقتی سازمانی از چابکی برخوردار نباشد، فرایندهای تصمیم ‌گیری یا تصمیمات مدیریتی اغلب خسته‌کننده شده و سطح تعامل کارمندان نیز پایین است.

اهمیت چابکی سازمانی برای کسب و کارها

در زمان حاضر چابکی برای کسب و کارها امری اختیاری نیست. تقاضای مشتری و روند بازار هر سال با سرعت بیشتری تغییر می‌کنند. نگاه کارکنان به رهبران خود است.
رهبران باید چابکی را در سازمان‌ها نهادینه کرده و آن را به یک فرهنگ سازمانی و ارزش تبدیل کنند. کسب و کارها در دنیای دیجیتال و پر سرعتی امروزی برای بقا باید چابکی را جزئی از فرهنگ سازمانی خود کنند. اگر کسب و کارها، چابکی سازمانی را جدی نگیرند از رقبای خود جامانده و در نهایت محکوم به زوال می‌شوند.

منبع: تارنمای کارلیب