مهدی نجار دیسفانی، مدیرعامل و موسس شرکت بسپار گستر آريا شرکت مهندسی بسپار گستر آریا در سال ۱۳۸۷ با هدف تولید آمیزه های پلیمری برای صنعت خودروسازی و تولید قطعات خودرویی در کشور آغاز به کار کرد۔ بعدها محصولات جدید این مجموعه یعنی چسب های گرماذوب وسایر چسب ها نیز با برند "لومیناک" وارد سبد محصولات شرکت شدند:
مهدی نجار دیسفانی هستم مدیرعامل و موسس شرکت بسپار گستر آریا، تولید کننده آلیاژها و کامپاند های پلیمری و چسب های گرماذوب، شرکت ما از سال ۸۷ تاسیس شده است. همانطور که اشاره شد، درابتدا به تولید کامپاندها و آلیاژهای مورد نیاز صنعت قطعه سازی خودرو توجه داشتيم. در سال 91 تولید چسب های گرماذوبی که در صنایع چوب و صحافی و ساختمان و... استفاده می شود به سبد محصولات شرکت اضافه شد. همینطور در چند سال اخیر، آلیاژهای صنعت لوازم خانگی را هم عرضه کرده ایم، بیشتر محصولات ما درحال حاضر بر پایه پلی پروپیلن و TPE است .با‏ توجه به اینکه اعداد و ارقام فروش و تولید در بازار مشخص نیست، ایده ای از سهم بازار ندارم ولی می توان گفت برند لومیناک از برندهای برتر
در حوزه چسب در بازار ایران است.

عمده استراتژی شرکت ما جایگزینی واردات بوده بنابراین همواره تکنولوژی های جدید را در نظر داشته ایم تا از حجم واردات ‎ بکاهیم.‏
‏به طور مثال یکی از کشورهایی که در این حوزه صادرات زیادی به کشور داشت، ترکیه بود که محصولات ما امروز عملا جایگزین شده ‎است. علاوه بر آن، به برخی کشورهای حوزه CIS از جمله ازبکستان،تاجيکستان، قرقیزستان، ارمنستان، گرجستان، عراق، افغانستان، سوریه و عمان هم صادرات داشته ایم.

نجار دیسفانی در ادامه گفت: در حال حاضر عمده چالش ما مقیاس ناپذیری شرکت ها در تولید است یعنی مقیاس تولیدی شرکت ها مشخص نیست و به تعبیر من بیش از اینکه بنگاه اقتصادی باشد دکه اقتصادی است. این امر شاید ناشی از سیاست های بالادستی صنعت پتروشیمی باشد. ادغام شرکتها و توانمند سازی آنها و دسترسی به بازارهای بین المللی سه راهکاری است که می تواند برای شرکت هایی که در حال حاضر در ایران فعالیت می کنند، مفید باشد و اتفاقاً از اینجا به بعد رقابت شان در عرصه بین المللی رقابت معناداری بشود۔
ما الان دو مساله عمده داریم که یکی تامین مواد اولیه از بورس است که تماما درگیر آن هستیم، چه به لحاظ قیمت ها و چه ظرفیت های اختصاص یافته و دیگر اینکه برای واردات مواد اولیه هم با مشکل مواجه ایم. برای تامین و تخصیص ارز در  نوبت های طولانی باید در انتظار بمانیم که گاها با توجه به محدودیت های موجود اصلا به نتیجه نمی رسد! که می تواند روی بازارهای صادراتی و مشتری های صادراتی ما تاثیر مخربی داشته باشد. به نظر هم نمی آید افق روشنی برای حل این مشکلات در پیش باشد.
نجار دیسفانی در خصوص سمت و سوی فناوری های آینده می افزاید: در دنیا به کلان روند محیط زیستی بسیار توجه می شود و سعی می کنند محصولات زیست تخریب پذیر تولید کنند.  در ایران با توجه به مدل سیاستگذاری اقتصادی و قیمت ها این مساله اولویتی ندارد.
در حوزه چسب ها هم تنوع زیادی وجود دارد و چسب ها به سمت چسب های با پایه پلی یورتان پیش می رود. ما تلاش می کنیم با این روند همسو باشیم.

طرح توسعه ای در شرکت ما درحال انجام است که البته با توجه به مشکلات نقدینگی و تورم، به کندی پیش می رود. اما در حال حاضر پنج محصول جدید را در طرح توسعه داریم که تا اخر امسال عملیاتی می شود. همچنين ظرفیت تولید خود را هم در توليد چسب و کامپاندها افزایش خواهيم داد.
نجار دیسفانی در پایان بیان داشت: اگر اقتصاد کشور در اولویت سیاستگذاری کلان قرار بگیرد می توانیم شاهد رشد و شکوفایی و توسعه اشتغال نیروی انسانی به جای مهاجرت نخبگان باشیم.

منبع: مجله بَسپار – شماره 247