درباره تاریخچه شکل گیری چسب

یکی از روش‌های قدیمی برای اتصال اشیاء به یکدیگر، استفاده از چسب بوده است. آثار تاریخی نشان می‌دهد که از حدود سه هزار سال پیش، قبل از تکامل فناوری چسب‌ها، این روش استفاده می‌شده است. چسب‌های قدیمی شبیه به قیر بوده‌اند، به عنوان مثال در ساخت برج بابل از آنها به صورت ساروج استفاده شده است. تا قرن بیستم، فناوری چسب‌ها پیشرفت چندانی نداشته است. اما در جنگ جهانی دوم، به دلیل نیاز فوری به اتصال فلزات به یکدیگر و به سایر مواد، تلاش‌های بزرگی برای بهبود این فناوری صورت گرفت. برای این منظور، از مخلوط رزین فنلی با پلی‌کلرید و یا تیتریل برای ساختن چسب‌های موثر استفاده شد.

در دهه 1950، تلاش‌های زیادی برای ایجاد چسب‌هایی با قابلیت چسبندگی بسیار خوب به مواد مختلف، به ویژه فلزات، صورت گرفت و نمونه‌هایی از چسب‌های اپوکسی تولید شد که قدرت چسبندگی بالایی داشتند.

تکنولوژی چسب‌ها در سه دهه اخیر رشد قابل توجهی داشته است. به عنوان مثال، در سال 1966 حدود هفت میلیون پوند چسب در سراسر جهان مصرف شده است که نسبت به سال 1965، پانزده درصد افزایش داشته است. چسب‌های ساختمانی به دلیل رشد تولید و مصرف بیشتر، به عنوان بخش مهمی از این صنعت محسوب می‌شوند و فرمولاسیون‌های جدیدی از آنها برای کاربردهای جدید معرفی می‌شوند. تولید کنندگان چسب‌ها همیشه در رقابت برای تولید انواع جدید آنها هستند.

در حال حاضر، بیش از صدها تولید کننده و فرمول‌دهنده چسب وجود دارد و این تعداد روز به روز در حال افزایش است. به عنوان مثال، صنعت چسب در آمریکا به عنوان یک حرفه تخصصی شناخته می‌شود که هزاران نفر در آن مشغول به کار هستند.

با ظهور چسب‌های سنتتیک تولید شده از صنعت پلیمر، استفاده از چسب‌های سنتی و گیاهی و حیوانی کمتر شده است. صنعت چسب در حال حاضر به صورت گسترده‌ای در حال رشد است و تقریباً هیچ وسیله‌ای از وسایل مدرن ساخت بشر وجود ندارد که در آن از چسب استفاده نشده باشد. چسب‌ها نه تنها برای اتصال اشیاء به یکدیگر استفاده می‌شوند، بلکه در ایجاد چسبندگی برای موادی مانند جوهر تحریر، رنگها و سایر سطوح پوششی، وسایل بتونه کاری و وجوه میانی در مواد ترکیبی مانند فولاد یا بافت پارچه، تایرهای لاستیکی، و شیشه یا الیاف در پلاستیک‌ها نیز ضروری هستند.