آشنایی با چسب های گیاهی

چسب های گیاهی؛

چسب های گیاهی شامل هیدرات های کربن هستند.این چسب ها قابلیت انحلال در آب را داشته و می توانند به صورت ذرات معلق در آب درآیند و به راحتی از منابع طبیعی تهیه شوند. از خالص ترین چسب های گیاهی، صمغ است که از درختی به نام صمغ سنگالی بدست می آید.

چسب دکسترین؛

به علت اختلاط پذیری که با رزین دارد، پایه خیلی از چسب ها است. چسب های بر پایه دکسترین فرمول و کاربردی مشابه چسب های نشاسته دارند و این بخاطر پلی ساکاریدها می باشد که دارای ترکیبات هیدروکسیل هست. این مواد به خوبی با آب ترکیب و تشکیل چسب های با ویسکوزینه مختلف را می دهند.

چسب نشاسته؛

همه چسب های گیاهی تقریبا بر پایه نشاسته و دکسترین"که از مشتقات نشاسته" هستند و از منابع گیاهی موجود در دنیا بدست می آیند. از عمده ترین منابع تهیه نشاسته می توان به ذرت، گندم، سیب زمینی و برنج اشاره کرد که عموما به صورت جامد هستند.

چسب کائوچوی طبیعی(شیره لاتکس)؛

این گونه از چسب های هستند که پایه طبیعی دارند ولی به عنوان چسب گیاهی شناخته نمی شوند. کائوچو از مدت ها قبل شناخته شده بود، اما چون حلال مناسبی برای آن وجود نداشت به عنوان ماده چسب شناخته نشد تا اینکه با دستیابی به روغن های نفتی به عنوان حلال برای کائوچو، استفاده از آن به عنوان چسب در چسباندن کاشی و سرامیک مورد استفاده قرار گرفت.

چسب دانه های خوراکی؛

گفتیم چسب ها بر پایه نشاسته و یا دکسترین که منشا گیاهی دارند بدست می آیند. البته ناگفته نماند که می توان از لوبیای سویا که دانه ای پروتئینی هست نیز نام برد و کاربرد این چسب در چسباندن جلد کاغذی کتاب بکار می رود.

برای آماده سازی این نوع چسب ها که معمولاً بصورت پودر یا سایر اشکال هستند، آن را به آب گرم اضافه نموده و مخلوط را به هم می زنند تا حل شود و با افزودن مکمل های خاص، ماده چسبناک مناسبی بدست آید. بعنوان مثال جهت ارزان تر نمودن نشاسته یا دکسترین، ماده ضداکسایش، برای جلوگیری از تخریب، بخصوص تخریب بیولوژیکی، ماده ضد کف، برای افزایش خصلت ترکنندگی، مقدار خیلی کمی صابون  و برای ایجاد خاصیت نرم کنندگی از موادی نظیر گلسیرول و سوربیتول،  استفاده میکنند.